Fundusz Pracy (FP) utworzony został 1 stycznia 1990 r. jako państwowy fundusz celowy – nie posiadający osobowości prawnej. Podstawowym zadaniem FP jest finansowanie świadczeń przysługujących bezrobotnym oraz finansowanie programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu.

Przychody FP stanowią w szczególności:

• obowiązkowe składki opłacane przez pracodawców za zatrudnionych pracowników i przez osoby prowadzące firmy,
• z odsetek środków FP znajdujących się na rachunkach bankowych,
• kar pieniężnych i grzywien orzeczonych przez sądy za nieprzestrzeganie przepisów ustawy,
• zwrotów odsetek od udzielonych pracodawcom i bezrobotnym pożyczek z FP,
• środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z FP.

Środki FP stanowią podstawowe źródło finansowania przedsięwzięć rynku pracy w Polsce, a tym samym finansowe narzędzie realizacji zadań instytucji rynku pracy w zakresie promocji zatrudnienia.
Plan wydatków FP każdego roku zostaje ujęty w ustawie budżetowej. Po przyjęciu ustawy budżetowej środki FP przeznaczone na realizację programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu ustalane są na poszczególne województwa według wzoru algorytmu określonego w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 25 sierpnia 2014 r. (Dz. U. 2014, poz. 1294 z późn. zm.).

Zgodnie z rozporządzeniem środki FP przeznaczone zostają w szczególności na:

• zadania realizowane przez samorządy powiatowe ze środków przekazanych zgodnie z przyjętym wzorem algorytmu;
• finansowanie programów o charakterze regionalnym, w tym projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego;
• dodatkowo z rezerwy ministra właściwego ds. pracy na wniosek marszałka województwa możliwe jest przyznanie dodatkowych środków, w szczególności dla samorządów województwa i powiatów, na terenie których nastąpiło znaczne pogorszenie sytuacji na rynku pracy, miały miejsce klęski żywiołowe, czy też istnieje możliwość realizacji programów o wysokiej efektywności.